منظوم ڊرامي مان ٻه ٽڪرا ورتل
گلزار هاليپوٽو
ڳوٺاڻو:
هڪ صدا اُتاولي صدي جي
هڪ دور جنگ جي زوراوري
بي نور ڏينهن هر رات اماوس
ان اماوس جي چمڙي کي تو
تڙيو وڏي طمراق سان
تو اختلاف ٿي رکيا هن ڪوڙ منڊل جي ڪاڪ سان
نينهن به ڳالهه ڳاتي تنهنجي نديءَ جي
هڪ صدا اُتاولي صدي جي
جواب:
مير غلام محمد خان ٽالپر
ڪا به اک آلي نه رهندي
علم جا آبشار چاهيان ٿو
ڏس ته ڪيئن بدلبي دنيا ساري
ڊوهه ڊوهين جا سڀ ڊاهيان ٿو
هن دودي جي نگري ۾
ڪو مسافر مون ساڻ آهي
هي دنيا علم ڪدو ٿي ويندي
سو هن ديس جي گهر گهر مان
نور علم جون لاٽُون ڏسندو زمانو
چاندي چاندي واٽُون ڏسندو زمانو.