هزار سال پراڻي اسان جي تنهائي،
سگھي نه ماڻي پُڄاڻي اسان جي تنهائي.
سَڄوُ جهان مِڙي ٿي هُجومَ ويو ليڪن،
رهي اُهائي نماڻي اسان جي تنهائي.
وَيو وَجودُ فنا ٿي نشان ئي ڪونهي،
رهي جُڳن کان ڪهاڻي اسان جي تنهائي.
نه ڪو به نانءُ مليو ذات کي هُيو ڪوئي،
تڏهن جي آهي پُراڻي اسان جي تنهائي.
سدائين قيدُ اندر ۾ ڪري رکي انجم!
ڪڏهن به ڪين اُڏاڻي اسان جي تنهائي.
**