نوان هوءَ خمارن سندا کيت کيڙي،
اکين ۾ وئي پيار جا کيت کيڙي.
ستن آسمانن جي دوريءَ تان اڄ ڀي،
جهان لاءِ پيو ٿو خدا کيت کيڙِي.
سويري اُٿي وردُ ساري ڌڻيءَ جو،
گلن جا پئي ٿي هوا کيت کيڙي.
اُهو سچَّ آهي اڳي جان اسان ۾،
اڃا ڀي پئي ڄڻ اَنا کيت کيڙي.
وَڃي پاڻ بک ۾ پيو پاهه ٿيندو،
سدا رزق جا جنهن ڏنا کيت کيڙي.
ڏسي گيلريءَ جي مٿان چنڊُ انجم!
خيالن ۾ ٿو خيال جا کيت کيڙي.
**