ائين اچي پئي اڄ هوا کڙڪيءَ منجھان،
ڪا ڏئي ڄڻ ٿي صدا کڙڪيءَ منجھان.
هوءَ نه آهي پوءِ ڀي هُن جي پئي،
ٿي اچي خوشبو اڃا کڙڪيءَ منجھان.
شاعريءَ جا اوچتو طوفان ۾،
ويا اُڏامي سڀ پنا کڙڪيءَ منجھان.
رات ڪاري ڄڻ اچي مونکي ڏيئي،
ٿي نياپا باک جا کڙڪيءَ منجھان.
هڪ حسينا پئي سُتي ڪمري ۾ آ،
چنڊ ٿو پائي ليئا کڙڪيءَ منجھان.
جڳ لتاڙي روز ٿي مونسان ڪري،
هُنَ جون ڳالهيون پئي هوا کڙڪيءَ منجھان.
هٿ هلائي اوچتو انجم روئي،
هن ڪيو هو الوداع کڙڪيءَ منجھان.
**