وقت کي ڪيڏو لتاڙي حادثا،
ٿا وڃن سڀ ڪجھ اُجاڙي حادثا.
هر گھٽيءَ، رستي پُٺيان ماڻهوءَ جي،
پيا هلن ٿا ڄڻ ته تاڙي حادثا.
جن جو ڀُلجي ڀي نه ڪڏهين ٿيو گُمان،
مون ڏٺا اهڙا الاڙي حادثا.
نقش ئي مٽجي وڃن سارا پَيا،
ٿا ڇڏن جيون چيهاڙي حادثا.
ڪيترا، ڪهڙا ٻڌايان او سکي!
جي ٿيا تنهنجي ها پاڙي حادثا.
ڇو لڳي هر موڙ تي “انجم” کي ٿو،
پاڻ کي ويا هن هي جهاڙي حادثا.
**