اوهان کان جيئن ئي وسري ويا اسان آهيون،
مٽي ٿي واءُ ۾ وکري ويا اسان آهيون.
اُها ٻي ڳالهه ته ساڀيان نه پاڻ ماڻي ڪا،
تڏهن به خواب کڻي جي ويا اسان آهيون.
جتي به واسُ اوهانجو مليو اسان کي آ،
اُتي بي ساخته رُڪجي ويا اسان آهيون.
حيات آهي سفر ۾ سڄي گذاري هيءَ،
اَڄاڻ پيچرا گذري ويا اسان آهيون.
نه آسمانُ نه ڌرتي پَتُو ڏئي انجم!
لڳي ٿو راهه ئي ڀُلجي ويا اسان آهيون.
**