ڪيتري عاجزي ٿي رکي،
مرتبو عاشقي ٿي رکي.
عشق جي لاٽ ٻاري سدا،
روح ۾ روشني ٿي رکي.
رات جو ڀاڪرن ۾ ڀري،
ڄڻ نَدي چاندني ٿي رکي.
زندگيءَ جي قبر جي مٿان،
آس ٻاري بتي ٿي رکي.
اڳ جيان اڄ به هوءَ ڪامڻي!
سونهن ۾ تازگي ٿي رکي.
دل وساري سَمورو جهانُ،
ياد هڪ ڇوڪري ٿي رکي.
بيوسيءَ جي ته پڃري ۾ هوءَ،
قيد مَنَ جو پکي ٿي رکي.
تون نه آهين ته هر موڙ تي،
رنجشون زندگي ٿي رکي.
**
طرحي غزل