هي ڪنهن جو واسُ اڃا آ صبا جي رستي ۾،
ويو خمار آ رهجي گھٽا جي رستي ۾.
جڏهن به سَڏُ خدا کي ڪيو اسان آهي،
هَوا جو شور رهيو آ صدا جي رستي ۾.
نوان سوال کڻي ڪيترا زماني جا
“لٿا خدا جا مخالفت خُدا جي رستي ۾”
دوا خريد ڪري پاڻ ڪونه سگھياسين،
سڄي حيات لُڇياسين دُعا جي رستي ۾.
رُڪي نه آهي، نه روڪي سگھي ڪو ماڻهو ٿو،
وڇايو ڀَلُ ته پٿر ڀي هوا جي رستي ۾.
هزار عيب اسان ۾، مگر ائين ناهيون،
جيئين چون ٿا هوُ ماڻهو گلا جي رستي ۾.
اسان خلوصُ ڇڏيو ڪونه پوءِ به انجم آ،
وياسين توڙي جو لُٽجي وفا جي رستي ۾.
**
طرحي غزل