ڪنهن سوچ جي فضا ۾
اُڏران پيو هوا ۾.
پيو ٿو نصيب ڦٿڪي،
ناهي اثر دعا ۾.
سمجھي به ڪونه سمجھيو،
ڇا ڇا نه هو خُدا ۾.
ڦاٿل اسان رهياسين،
پنهنجي ٻئي انا ۾.
رڪجي وڃي ٿي هرڪا،
تاريخ ڪربلا ۾.
ڇالاءِ وقت گھاريون،
ڪنهن جي رڳو گلا ۾.
گُم ٿي ويو آ انجم!
دردن جي انتها ۾.
**