هوءَ جڏهن کان ڪامڻي آهي وري،
خوشبو خوشبو ٿي گھٽي آهي وري.
ڄڻ وڇوڙو موت جو ڪو ڏيک آهي،
“تون وري آن زندگي آهي وري”
جيئن گھٽا گھنگھور ٿي برسي مٿان،
روح کي آوارگي آهي وري.
چنڊ هيٺان نينگريءَ سان سار ۾،
چاندني سڏڪي رهي آهي وري.
ڌوپجي منظر ويا سڀ ڳوٺ جا،
ماڪ پن پن تي وسي آهي وري.
هي هوا “انجم” الائي ڪيترن،
آسمانن کي ڇهي آهي وري.
**