ها جڏهن ڀي رات ٿي مون تي لهي،
روشني، ٿي ڏات، ٿي مون تي لهي.
سڀ ويا خاموش ٿي آواز هن،
درد ميڙي سانت ٿي مون تي لهي.
ساڻ هڪڙي سارَ آهي سمنڊ تي،
۽ مٿان برسات ٿي مون تي لهي.
تيئن جياپي کي ملي اتساهه ٿو،
جئن مٺيءَ جي تات ٿي مون تي لهي.
اوچتو “انجم” نئين نئين روپ ۾،
هر دفعي حالات تي مون تي لهي.
**