جا پٿر وانگي لڳي ٿي ڇوڪري،
سا مندرَ وانگي لڳي ٿي ڇوڪري.
پاڻ تي سوچي جڏهن ٿي، پاڻ کي،
ڪنهن کنڊرَ وانگي لڳي ٿي ڇوڪري.
خُونَ جي عيوضَ ۾ پرڻيل، ماءُ کي،
ڪنهن قبر وانگي لڳي ٿي ڇوڪري.
چوڏسا هڪ شورُ آهي، شورَ ۾،
خالي گھر وانگي لڳي ٿي ڇوڪري.
آنءُ ڌرتي آهيان، منهنجي مٿان،
هوءَ امبر وانگي لڳي ٿي ڇوڪري.
صبح جي تازن گلابن وچّ ۾،
هڪ عَطُرَ وانگي لڳي ٿي ڇوڪري.
**