زندگيءَ کي نڪورو حوالو ڏئي،
عشق، ويو ڏانءُ آهي نرالو ڏئي.
اَڄُ به تاريخ زندهه رکيو ٿو اچي،
سنڌ کي جانِ پنهنجي جيالو ڏئي.
پاڻَ پنهنجا رکون لفظ قيدي ڪري،
ڪيستائين زبانن تي تالو ڏئي.
چوڏسا کان پکيڙي پَيو روشني،
پيارُ جيون کي ويو آ اُجالو ڏئي.
هونئن به مرڻو آ “انجم” مرڻ کان اڳي
آ هلون پاڻ جيون کي نالو ڏيئي.
**