سوچيان پيو جي پنهنجي، هوءَ پوپري نه ٿيندي،
هيءَ زندگي ڪڏهن ڀي پوءِ زندگي نه ٿيندي.
دنيا سڄي ڏسي دل، هي فيصلو ڏنو آ،
هُنَ جھڙي ڪابه جڳ ۾ ٻي ڇوڪري نه ٿيندي.
هي بي لغام ماڻهو، تيسين مُڙي نه مُڙندا،
جيسين هنن سان ذاتي ڪا دشمني نه ٿيندي.
جيسين نه پاڻ گڏجي، ٿا لاٽَ ڪائي ٻاريون
اي ديس جا جيالو، ڪا روشني نه ٿيندي.
ڪيڏي به هاڻي انجم! سُرهي گھڙي اچي ڀَلُ،
هُنَ ساڻ پَرَ گذاريل جهڙي گھڙي نه ٿيندي.
**