ڄڻ ازل کان ئي لهي فوٽ پاٿ تي،
درد پيو آهي رهي فوٽ پاٿ تي.
نيڻ ڳوٺان خواب جو آيا کڻي،
سو شهر جي ويو ڊهي فوٽ پاٿ تي.
سُڏڪندي هو ڪالهه هن مونکي چيو،
“ناهي روئڻ ائين صحي فوٽ پاٿ تي”
رات جو روڊن تي رُلندي سانت ۾،
مون ڏٺيِ لڇندي وهي فوٽ پاٿ تي.
جنهن سمي آواز سڀ خاموش ٿين،
ويهُه مونسان پَلَ ڪهي فوٽ پاٿ تي.
ڪوئي سيلاني مري ويو اوچتو،
زندگيءَ جا ڏک سهي فوٽ پاٿ تي.
**