رستو رستو سانجھيءَ ڌارا،
اُک کي الڪو سانجھيءَ ڌارا.
هلندي هلندي ساٿُ ڇني ويو،
پنهنجو پاڇو سانجھيءَ ڌارا.
“ڪيسيتائين قيدَ ۾ رهندس”
پنڇيءَ سوچيو سانجھيءَ ڌارا.
ڪيرُ اچي کڙڪائي دل جو،
دروازو ٿو سانجھيءَ ڌارا.
روئي پنهنجو ماءُ ڪراڙيءَ،
ڳڀرو ساريو سانجھيءَ ڌارا.
“انجم” ويٺي آلاپيو پئي،
واءُ ۾ سڏڪو سانجھيءَ ڌارا.
**