ڪنهنجي ڳولها ۾ پيو لڇندو رهي،
رات ٿيندي چنڊ ٿو رلندو رهي.
اڄ به منهنجي ڄڻ اکين ۾ رات جو،
باهه ٿي هڪ خواب ٿو ٻرندو رهي.
ڪير آهي هيءَ گيڙو ويس ۾،
جو مسافر پيار ٿو پڇندو رهي.
ڪنهن مٽيءَ جي ڄڻ ته رانديڪي جيان،
روز هڪڙو شخص ٿو ڀُرندو رهي.
ٿي پٿر ماڻهو ويو آهي هتي،
پيو ستم سهندي به کلندو رهي.
ٿا لڳن منظر سڀئي هاڻي اداس،
“فرقتن ۾ جيءُ ٿو جھرندو رهي”
**
طرحي غزل