رهيو نه جو ڪڏهن به آ گمانَ ۾،
ڏسون پيا اهو اسان جهان ۾.
سڄو وجود واسجي وڃي پيو،
جڏهن به هوءَ اچي پئي ڌيان ۾.
اچي متان به ڏات، رات اوچتو،
جلائي رک ڪوي ڏيئو تون مان ۾.
غريب دل خريد ڪٿ ڪري سگھي،
مهانگو هر وکر هيو دڪان ۾.
الائي ڪهڙو واءُ ٿو گھلي هتي،
نه ڪو به شخص آهي اطمينان ۾.
**