آهي رنگين سارو خاص ڳوٺ جو،
دلڪش حسين لڳي آڪاس ڳوٺ جو.
جنهن وقت جوش مان ڳڀرو اُٿيو هيو،
سرجي پيو نئون اتهاس ڳوٺ جو.
برسات جئن پئي، وَڻ ۽ ڀتين مٿان،
آئي هوا کڻي هئي واس ڳوٺ جو.
مصروف شهر ۾، اڀري پيو سدا،
اجري صبح جيان احساس ڳوٺ جو،
جنهن کي مڃيو اسان، ماڻهو ڪري اهو،
کائي ڪُتي جيان ويو ماس ڳوٺ جو.
**