عجيب سانت جو هڪڙو آ شور ڌرتي تي،
ازل کان درد جو آهي ته دؤر ڌرتي تي.
رڳو بارودَ جي بدبوءِ چوڏسا آهي،
الائي ڪهڙو ته آيو آ دؤر ڌرتي تي.
هزار سال ويا ٿي مگر جُڳن وانگي،
اڃا به پياس ۾ ٿَرَ جو آ مور ڌرتي تي.
ڏسان ٿو باک جي تصويرَ ۾ ندي هڪڙي،
“اُٿي سويرَ پکي ڪن ٿا دور ڌرتي تي”.
علاجُ هيلَ به هِنَ ديسَ جو نه ٿيو ڪوئي،
اڳي جيان وَيو رهجي ته شور ڌرتي تي.
اُماس رات جي پويان يقينُ رک انجم!
صُبوح نيٺ آ ٿيڻو ضرور ڌرتي تي.
**
طرحي غزل