سوين خواب پنھنجي اکين جي پلوَ ۾،
سنڀالي رکيا سين سکين جي پلوَ ۾.
جديديت لتاڙي وڃي نقش ٿي،
رھيا عڪس ناھن صدين جي پلوَ ۾.
اِھا ئي گھُري پاڻَ آھي دعا،
رھي مرڪ چئني چَپن جي پلوَ ۾.
ڏسي سمنڊ پنهنجي مٿان ٿو پَيو،
پيل چنڊ آھي گگن جي پلوَ ۾.
سھيڙي سموريون هي منهنجون چميون،
رکي ڇڏ مٺي! تون بدن جي پلوَ ۾.
نه انجم! خوشي ڪائي آھي ملي،
رھيا درد آھن دلين جي پلوَ ۾.
**