وفا جي سرمي کي نيڻن جي، تمنا پئي مهانگي آ،
ڦٽن کي ڀي دوائن جي، تمنا پئي مهانگي آ.
غريبيءَ جي هئي چادر ۾ ويڙهيل دوستو الفت،
اميرن کي غريبن جي، تمنا پئي مهانگي آ.
ڇهڻ چاهيو فلڪ سج هوندي، ٺاهي ميڻ جي ڏاڪڻ،
مگر دل جي اوچائن جي، تمنا پئي مهانگي آ.
جليو دامن بچائيندي، ها اوسيئڙي جي ڏيئن کي،
صبح کي پر هوائن جي، تمنا پئي مهانگي آ.
تنهنجي چاهت جي ٽارين تي، اميدن جا ها آکيرا،
گهرن کي پيار شاخن جي، تمنا پئي مهانگي آ.
اکين جي چائنٺ تي سپنا، بيهي تعبير لاءِ سوچن،
ڇو خوابن کي تعبيرن جي، تمنا پئي مهانگي آ
جتن ڪيڏا ڪري ٿي، ناوَ ساحل جي تمنا ۾،
بتيلي کي ڪنارن جي ، تمنا پئي مهانگي آ.
”مسافر“ گردش دوران ۾ ارمان، خواهشون، چاهت،
ته ڇا لڙڪن کي ٽهڪن جي، تمنا پئي مهانگي آ.