ٿا لڙڪ لڇن منهنجي شب روز صدا ۾،
ڇو ڪونه رهيو ڪوبه، اثر منهنجي دعا ۾.
اڄ رات اها ياد ڏياري ٿي پئي بجلي،
ڄڻ نانگ جدائيءَ جو، ڏنگي ٿو پيو گهٽا ۾،
يادن جي شمع دل جي، چائنٺ تي مون ٻاري،
چاهت ۽ حياتي آ بجلي جي ادا ۾.
ساحل تي بيهي آيو، ڇو آب اکين ۾،
ڳوڙها ها لڪل منهنجي هن صبح فضا ۾.
روڪي تون نه سگهندين، منهنجي پيار جي خوشبوءِ،
خوشبوءِ آ ”مسافر“ جي، هٿڙن جي حنا ۾.