دل منهنجي جي زمين تي ٿا روز زخم نسرن
زخمن مٿان وري يادن جا گلاب اُسرن.
چهري تي نا اميدي، جا داغ هن لڳل پر،
لڙڪن منجهان خوشيءَ جا، هر پل ٿا ٽهڪ اُڀرن.
غم صورتون مٽائي هر قدم تي مليو آ،
رستو ڇڏيو مٽائي، هاڻي اوهان جي فڪرن .
هر شخص جا هي سپنا گل خواب ڄڻ پتيون هن،
قسمت جي تيز طوفان، ۾ روز پيا ٿا وکرن.
ڌرتي کي آهي روشن ڪيو ايئن چاهه وارن،
ڏس رات کي ڪيو آ، روشن هي چنڊ ڪرڻن.
بدصورتون جفا جون، هر پل ڏسي ٿي ڌرتي،
ڌرتي کان اي ”مسافر“، چهرا نه ٿا سي وسرن.