حسن پنهنجي کي ايڏو ڀي، پڏائڻ ڪو سٺو ناهي،
رکي ياري سڄڻ پوءِ، ايئن ڦٽائڻ ڪو سٺو ناهي.
نه ڪر ايڏا ستم سهڻا، ستم ڪنهن تي چڱو ناهي،
خدارا رحم ڪر دلبر، ستائڻ ڪو سٺو ناهي.
بڻايا جي سٺا سپنا، سڄڻ پنهنجي حياتيءَ لئه،
رقيبن سان ملي سينا،ڀڃائڻ ڪو سٺو ناهي.
بڻايو هو محل جيڪو، خيالن جو سڄڻ تو مان،
صنم ان کي پنهنجي هٿ سان، جلائڻ ڪو سٺو ناهي.
ڇڏي گهر ٻار هي سنسار، مان بڻجي ويس راهي،
”مسافر“ کي ته راهن ۾، رُلائڻ ڪو سٺو ناهي.