چمن ۾ چوطرف ڳولهيو ۽ گلڙن جي قطارن ۾،
نگاهون منتظر آهن، نه آئين ڇو بهارن ۾.
ڪيم آهون، ڪيڏيون دانهون وڇوڙي وقت مان تو لئه،
جهري جيئڙو پيو منهنجو، متو ماتم نظارن ۾.
ڊگهي ديوار ڇو ٺاهيئي، هجر جي دلربا مون لئه،
مهينا سال ۽ ڏينهڙا، ڪٽيان ٿو انتظارن ۾.
اڌوري ٿي رهي خواهش ۽ محفل تو بنا همدم،
اياڻو ٿو رهان توبن، سدا محفل دُلارن ۾.
ڪيم ٿي روشني مان ڀي، جلائي من به پنهنجي کي،
”مسافر“زندگي تاريڪ آ روشن منارن ۾.