شام جو مايوس مان دڳ آهٽن جي آهي ڳولها،
هي ستارا سڀئي وسيل ۽ سجن جي آهي ڳولها.
هو جو دريا باهه جو گذري ويو سڀني دڳن کان،
مان شهر واريءَ جو مونکي، بارشن جي آهي ڳولها.
تون بهاني مينهن جي ڇائنجي وئين هن آسمان تي،
ڄار تنهنجي کي صنم هاڻي پکين جي آهي ڳولها.
تو ڪيو رسوا صنم هر بار محفل ۾ ئي مون کي،
هاڻي تو کي ٿي نون ڇو، محفلن جي آهي ڳولها.
هن ”مسافر“ جي ٻيڙي ڦاٿل بحر ۾ تون ڪُنن جي،
آهه ڳولها ۾ ۽ مونکي ساحلن جي آهي ڳولها.