آس جي شڪل ٿي وئي آ گهر جي صورت،
منتظر تنهنجي لئه آهي دَر جي صورت.
بن تنهنجي پريشان مان رڳو ته ناهيان،
پر اداس آهي، اڄ سحر جي صورت.
ياد تنهنجي ۾ مان ٿي غرق ويس جو،
اجنبي لڳي ٿي شهر جي صورت.
هي آواز منهنجو ٿي امر سگهي ٿو،
ڪاش ٿي وڃن ساجن جي دُرَ جي صورت.
لڙڪ ٿي سگهن ٿا، سڀ عطر جي ڳوڙها،
ٿي وڃن ”مسافر“ جي پگهر جي صورت.