تنهنجي نفرت جي خنجر سان منهنجي چاهت وڍيل آهي
ايئن ڇو واسطو دل جو ئي مدت کان ڪٽيل آهي.
منهنجي شامِ غم ترسي پئي ٿي روشنيءَ جي لئه،
چراغن جي سموري شهر ۾ محفل متل آهي.
اگر تون رات جو راهي، ٿڪيل آهي ڪڏهن کان ئي،
تو لئه منهنجي ڇپرن تي ستارو ڀي رڪيل آهي.
مقدر ۾ لکيل آهن فقط ناڪاميون منهنجي،
منهنجي دل جي زمين جي ڳڀ تي ڏک جو تهه چڙهيل آهي.
منهنجي هن عشق جي هر روشنيءَ جو هر اهو ڪرڻو،
تنهنجي انگ تي ڪرڻ کانپوءِ اهو ڪرڻو رليل آهي.
”مسافر“ جن گهٽين ۾ ئي، هوا بڻجي رهيو ڦرندو،
شهر ٿيو خاڪ هاڻي ربط، ان جو ئي ڪٽيل آهي.