ڪنهن جي حسرت ڪٺي، رات پوئين پهر،
ٿي قتل زندگي، رات پوئين پهر.
آ حنا ڄڻ لهو، ڪنهن جي حسرت ڪجل،
ٿي لڇي سانوري، رات پوئين پهر.
ها اميدن جا شيشا پيا سڀ ٽُٽي،
آس سوليءَ چڙهي، رات پوئين پهر.
ڪنهن جا جذبا ڪٺا، وحشتن جي ڇري،
بي ڪفن وئي لڙهي، رات پوئين پهر.
آرزوئن لڌيون لائون هينءَ درد سان،
سون ۾ وئي تُري، رات پوئين پهر.
پيار هيسيل هيو، ظلم جو دور هو،
اولڙي کان ڊني، رات پوئين پهر.
سونهن لٽجي وئي، ٿيون ختم خواهشون،
ڪا ٽُٽي آرسي، رات پوئين پهر.
آس دل ۾ رکي، ويس ”مسافر“ ملڻ،
بند ٿي وئي دري، رات پوئين پهر.