راتو ڏينهان پئي لُڇي توڪاڻ سانول آرزو،
بي وسيءَ جي بي رحم خنجر سان گهايل آرزو.
رحم ڪر جذباءِ الفت، حال منهنجي کي ڏسي،
موت ڏي گهلي رهي آ، مونکي پاڳل آرزو.
درد جي راهن ۾ منهنجي آرزوءَ تي دَز چڙهي،
چمڪندڙ تارن جيان پر تنهنجي چمڪيل آرزو.
حسرتن جو گل ڪريو اڄ باغبان مايوس ٿيو،
هر ڪلي هر گل شجر جي آ اڃايل آرزو.
ڪو ته ڄڻ پيغام ڏي ٿي، اڄ وفا جي ٽياس تي،
اي ”مسافر“ ماتمي ڪپڙن ۾ ويڙهيل آرزو.