رسوا نه ڪبو حسن کي سنسار ٻڌي ڇڏ،
ناهي ٿيو شمع کان ، پتنگ ڌار ٻڌي ڇڏ.
ڪيڏا ڀي ستم ڪر ۽ زخم ڏي اي زمانا،
نروار ڪبو نيٺ پڪو پيار ٻڌي ڇڏ.
بنجر هي پنهنجي دل جي زمين نيٺ ته ٿيندي،
سرسبز هئي شاداب ۽ ڦولار ٻڌي ڇڏ.
هي وِهه جو پيالو ٿا پيئون روز ٻئي گڏ،
مرندو نه آ دنيا ۾ ، امر پيار ٻڌي ڇڏي.
هي راهه ”مسافر“ ته جوان آهي زمانا،
ڊڄبو نه توکان ظلم ، جي تلوار ٻڌي ڇڏ.