شاعري

خاموش مسافر

فياض بروھيءَ جي شاعري انساني احساسن جي ڀرڀور ترجماني ڪندي رهي آهي. اهي احساس، جيڪي اظهارڻ لاءِ لفظن جي ترتيب گهرن ٿا، اهي احساس جيڪي انسان لڪائڻ چاهي تہ لڪائي نہ سگهي ۽ ٻڌائڻ چاهي تہ بہ ٻڌائي نہ سگهي. ”خاموش مسافر“ غزل جو اهو ڳٽڪو آهي، جنهن ۾ ڪلاسيڪل، جديد ۽ روايتي غزل جا ٽئي نيم اوهان کي نظر ايندا. حالتن پٽاندر هڪ ليکڪ پنهنجو پاڻ ادب کي ارپيندو آيو آهي، ايئن ئي فياض ”مسافر“ بہ پنهنجو پاڻ کي حالتن حوالي ڪيو آهي.

Title Cover of book خاموش مسافر

تصور ۾ پيو تنهنجي تصوير ڏسان ٿو،

تصور ۾ پيو تنهنجي تصوير ڏسان ٿو،
ڄڻ پنهنجي مقدر جي تعمير ڏسان ٿو.

تون مون کان رسين ٿي تان، تقدير رُسي ٿي،
مان تنهنجي ئي ٻانهن ۾ تقدير ڏسان ٿو.

هي خواب رهن منهنجا، ٿا تنهنجي اکين ۾،
مان پنهنجي ئي خوابن جي تعبير ڏسان ٿو.

زنجير جيان جڪڙيو، مون کي تنهنجي زلفن،
ماڻ پاڻ ئي قسمت جي تحرير ڏسان ٿو.

تو وار ڪري ماريو، اکڙين سان ”مسافر“ کي،
هن دل تي لڳڻ نيڻن جا تير ڏسان ٿو.