اي سج تون روشني کي ايڏو جوان نه ڪر،
مجبور جي شرم کي، اڀري عيان نه ڪر.
ڪاري ڪري ڪهن ٿا، مارئي کي بي ڪفن،
ان لاش تي ڀي ڪرڻا، ايڏو زيان نه ڪر.
بازار ۾ ٽڪن تي عورت وڪامجي،
اي وقت ظلم کي تون ايڏو روان نه ڪر.
تهذيب تنهنجي پردي، ڪُسجي نه زندگي،
تون هم ڪنار جيون، جو امتحان نه ڪر.
هن ظلم تي ”مسافر“ ڪجھ سوچ لوچ ڪر،
مومل جي پيار تي تون ايڏي هلان نه ڪر.