دامن خوشين جا دردن سان داغدار هن،
۽ ٽهڪ چپ جي تالن، سان داغدار هن.
سپنن جا ميڙ ها نيڻن جي گهٽين ۾ پر،
اڄ سي ڳليون ويرانن سان داغدار هن.
منهنجي صبح ۽ شام جي چهري تي هي لکيل،
مرڪون اداس لڙڪن، سان داغدار هن.
اڱرن جيان هي سڙندڙ تنهائيون پرين،
يادن جي سخت تلخين، سان داغدار هن.
مسجد، ڪليسا، مندر آهن امن جا گهر،
اڄ ٿيون امن جي ويرين سان داغدار هن.
سچائيون ”مسافر“ ڪٿ هن مئل بي موت،
ڪٿ ٿيون انڌن عقيدن، سان داغدار هن.