شاعري

خاموش مسافر

فياض بروھيءَ جي شاعري انساني احساسن جي ڀرڀور ترجماني ڪندي رهي آهي. اهي احساس، جيڪي اظهارڻ لاءِ لفظن جي ترتيب گهرن ٿا، اهي احساس جيڪي انسان لڪائڻ چاهي تہ لڪائي نہ سگهي ۽ ٻڌائڻ چاهي تہ بہ ٻڌائي نہ سگهي. ”خاموش مسافر“ غزل جو اهو ڳٽڪو آهي، جنهن ۾ ڪلاسيڪل، جديد ۽ روايتي غزل جا ٽئي نيم اوهان کي نظر ايندا. حالتن پٽاندر هڪ ليکڪ پنهنجو پاڻ ادب کي ارپيندو آيو آهي، ايئن ئي فياض ”مسافر“ بہ پنهنجو پاڻ کي حالتن حوالي ڪيو آهي.

Title Cover of book خاموش مسافر

لٽجي ويو ته اهڙو آرام زندگيءَ جو،

لٽجي ويو ته اهڙو آرام زندگيءَ جو،
جو ياد ناهي مون کي، اڄ نام زندگيءَ جو.

تو کي وڻان نه ٿو جو، تنهنجي هٿان پرين مان،
پيئان ٿو آخري ڀيرو، جام زندگيءَ جو.

هڪ زندگيءَ هٿان ڪسجي، زندگي هتي ٻي،
ٻيڙي ٻڏي وئي ڏس، انجام زندگيءَ جو.

ناڪاميون، اميدون،ارمان، خواب، سپنا،
سڀئي لٽيل مليو هي، انعام زندگيءَ جو.

مشڪل سفر ”مسافر“، دوکي، مڪر ڏکن جي،
دز سان ته ڍڪيل هت، هر گام زندگيءَ جو.