اکين ۾ اوجاڳن، جا ڏيئا جلايا،
سڄي رات يادن جا ڏيئا جلايا.
صبح جو قدر تَنِ کي ٿيندو پرين جن،
سڄي رات دردن جا ڏيئا جلايا.
ڀنل پنهنجي نيڻن جي ساجن درين ۾،
تنهنجي انتظارن جا ڏيئا جلايا.
مايوسيءَ سان رنڱيل صبح شام جي ڀي،
دلين ۾ اُمنگن جا ڏيئا جلايا.
جفائن جو آ ڌنڌ پوءِ ڀي گسن تي،
”مسافر“ وفائن جا ڏيئا جلايا.