مولانا عبدالرحمان ضيائي
تنهنجي برهه جي باهه آڙاهه ڪيا، سوزان هزارين مان نه رڳو
ڪي علم اصول سندا عالم، ڪي حڪم هلائيندڙ حاڪم،
تنهنجي تهه دل سان سڀ ٿيا خادم سلطان هزارين مان نه رڳو
ڪيئي مرد مجاهد اهل صفا، ڪي رندي رمز جا راهنما،
سوين قرب جي قيد ۾ قابو ٿيا، انسان هزارين مان نه رڳو
تنهنجي مدح ۾ محب مٺا، منهنجا ٿيا محو مدامي شام و گدا،
ڪن باغن ۾ بلبل مدح سندا اعلان هزارين مان نه رڳو
تنهنجي حسن جي هاڪ تمام مٿي ۽ لطف لياقت علم مٿي،
ڪيئي ڪامل تنهنجي ڪلام مٿي قربان هزارين مان نه رڳو
انهيءَ زلف دراز جي دام اندر، ٿيا قيد ڪروڙين شام و سحر،
۽ مثل “ضيائي” خاڪ پريشان هزارين مان نه رڳو