حافظ محمد حبيب الرحمان سومرو
جن انس ملائڪ حور پريون، مستان هزارين مان نه رڳو.
تنهنجي سهڻي صورت ماه و لقا، ته ڪو همسر تنهنجو آهي مٺا،
تنهنجي رخ انور تي گهور ٿياپروان هزارين مان نه رڳو.
تون نظر ڪرين ته نصيب لهن، هڪ لحظي ۾ سڀ سور لهن،
تنهنجي قربن تان محبوب ٿين، قربان هزارين مان نه رڳو.
هي “حبيب” کڻي کل ٻاجهارا، ته به سومرا سهڻو تنهنجو آ،
ڪر پنهنجو کڻي جو تنهنجو آ دربان هزارين مان نه رڳو.