پير سيد غلام جيلاني شاهه
تنهنجي پيار ڀري رخسار مٿي، مستان لکين هڪ مان نه رڳو
ان ناز اندر انداز اندر، حيران لکين هڪ مان نه رڳو
ايءَ ترڇي نظر سيني مان ٻهر، ات ڪيئن خنجر جي قوت آ،
ان تيرڪيا دلچير مڙئي، نيشان لکين هڪ مان نه رڳو.
گفتار تنهنجي منٺار مٺا، اقرار سوا بس ڪين ڇڏي،
لب لال انهيءَ بيحال ڪيا، انسان لکين هڪ مان نه رڳو.
تنهنجا وار مٺا ڪئين ڪار ڪري پيا هار گلي منجهه دامون ٿي،
ان دام ڪيا قتلام سٽي، پهلوان لکين هڪ مان نه رڳو.
ڇا شمس قمر اڳيان تنهنجي نظر، تون مڙنئان ڪثر منهنجا ماه لقا،
پوءِ“پير” نه ڪيئن دلگير ٿئي، پروان لکين هڪ مان نه رڳو.