محمد ياسين ڪنڀر
توسان رکن ٿا چاهه لکين هڪ مان نه رڳو
پنهنجو سنوارڻ ساه لکين هڪ مان نه رڳو.
تنهنجي خاطر وڙهندا آهن ۽ تولئه
جڳ ۾ ڪن ٿا ٺاه لکين هڪ مان نه رڳو.
نرمل تنهنجي نعت لکي مولود لکي،
حاصل ڪن ٿا چاه لکين هڪ مان نه رڳو.
تون پيارو پيءُ ماءُ کان وڌ گهر سر زر کان،
اهڙو رکن ٿا ويساه لکين هڪ مان نه رڳو.
تنهنجا سوا لک اصحابي وڌ چار مٺا،
تنهنجو مڃن ٿا سپاه لکين هڪ مان نه رڳو
تو سان پيچ پريت رکي “ياسين” سدا،
نينهن جو ڪن ٿا نباه لکين هڪ مان نه رڳو.
ڪلام 2
دلبر جا دربان لکين هڪ مان نه رڳو، مدنيءَ جا مستان لکين هڪ مان نه رڳو
مير مديني واري جا شب روز ادا، ڳائن ٿا احسان لکين هڪ مان نه رڳو
پڙهندي پڙهندي اسوه حسسنه احمد جي تازا ڪن ايمان لکين هڪ مان نه رڳو
معجزا مرسل مدنيءَ جا سچا سڀئي حيرت ۾ حيران لکين هڪ مان نه رڳو
مان ته حقير فقير مگر محبوبن کي ساراهن سلطان لکين هڪ مان نه رڳو
رب جي حبيب جي سڪ ۾ لکندڙ جوڙن ٿا نعتيه ديوان لکين هڪ مان نه رڳو
عبدالله ۽ عبدالرحيم يا عبد الرب ۽ عبدالرحمان لکين هڪ مان نه رڳو
ختم نبوت تان صدقي صدقي سارا عام اهي اعلان لکين هڪ مان نه رڳو
خواب ۾ زيارت ٿئي شل پاڪ محمد جي الفت ۾انسان لکين هڪ مان نه رڳو
نعت لکي ۽ پرهي “ياسي ڪنڀر” بڻج ٿا باشان لکين هڪ مان نه رڳو