ميان رسول بخش تميمي
هڪ جلوي جوت جمال ڪيا، حيران لکين هڪ مان نه رڳو،
ناز نياز و انداز ڪيا، مستان لکين هڪ مان نه رڳو.
سيرت صورت جا ڪمال ٿيا، الفاظ ڪٿان اهڙا آڻجن،
ٿعريف پيا ڪن جن ۽ ملڪ انسان لکين هڪ مان نه رڳو.
ارض و سما ۾ جهڙس نه ڪو آ، مخلوق ۾ ثاني ناهي ڪوئي،
واکاڻ پيا ڪن پن گل وڻ بستان لکين هڪ مان نه رڳو.
محبوب سڀن مخلوقن جو خالق ڀي محبوب چئي ٿو،
بر سر ان محبوب مٿي هن، قربان لکين هڪ مان نه رڳو.
هن جي در تي دربان ڏٺم، خان گهڻا خاقان به جهڪيل،
فاتح ڪيئي هت زير نگين سلطان لکين هڪ مان نه رڳو.