ابو انس قاري مير حسن عطاري
تنهنجي ديد جا طالب جن و بشر غلمان هزارين مان نه رڳو،
تنهنجي در جي سلاميءَ لئه تڙپن، انسان هزارين مان نه رڳو.
منهنجي نيڻن جي اوقات ڪٿي تنهنجو جلوو پسڻ جو تاب ڪٿي،
تنهنجي حسن جي هر جا هاڪ ٻڌي، حيران هزارين مان نه رڳو.
گلڙا جيئن باغن ۾ٽڙن، تنهنجو ذڪرٻڌي مومن ٿا ٽڙن،
تنهنجا عاشق صادق بڻجڻ لئه مهمان هزارين مان نه رڳو.
شل منهنجي دل جا تاڪ کلن ۽ عصيان جا سڀ باغ ڌلن،
هي عرض کڻي حاضر ٿين روضي تي هزارين مان نه رڳو.
ڪر نوري نبي رحمت جي نظر، بس منهنجي پڄاڻي تي آ عمر،
هن آس ۾ پهچن تنهنجي در مهمان هزارين مان نه رڳو.
هر سال خزان جو ماه گهارڻ کان بعد ڪڍن جيئن گونچ شجر،
سائو کڻي ايئن ايمان جو وڻ طالب ٿين هزارين مان نه رڳو.
مفرور آهيان مفرور آهيان عيبن گهڻو مشهور آهيان،
آزاد ڪيو عصيان مان ڪڍو حاضر ٿين هزارين مان نه رڳو.
مفتون تنهجي تربت جي مٿي رحمت جو سدائين مينهن وسي،
تنهنجو شان لکي ويا اهلِ قلم مفتون هزارين مان نه رڳو
مفتون ٻڌي مون تنهنجو سخن دل تنهنجي ٿي زندان بدن،
هن سمنڊ ۾ ڪئين پيا “مير” ٻڏن عشاق هزارين مان نه رڳو.
( نيٽ تان ورتل)