سيني ۾ سمايل سور
رات ڏاڍي اونداھي ھئي
ھوا وڏي واڪي شوڪا
ڪندي ٿي گذري
تنھائي رات جو سينو
چيريندي ڊوڙندي ٿي وئي
رستن تي بيمار بلبن
جي ميري روشني پکڙيل ھئي
آئون پنھنجي محبت جي
عبادتگاھن ڏي وڃي رھيو ھيس
زوزاٽ ڪندڙ ھوا
مونسان گھڻو ڪجھ ڳالھيو
پر مان ھن سان ڪجھ به نه ڳالھيو
ڇو جو مونکي خبر ھُئي
جيڪڏھن آئون ڳالھيندس
ته سيني ۾ سمايل سورن، آسن
ازيتن جي لڙڪن جا بند ڀڄي
پوندا اکين ۾ لڙڪن ۽ سڏڪن
جو طوفان اچي ويندو
مونکي ائين محسوس ٿيو ته
آئون بارود جي ڍير تي ويٺل آھيان
منھنجي لفظن جي باھ جيڪڏھن
بارود جي ڍير تي
ڪري ته بارود ڦاٽي پوندو ۽
منھنجو وجود ذرو ذرو ٿي ويندو
منھنجي جسم مان ساھ ڇڏائجي ويو ھُو
ڄڻ آئون لاش ھيس
ڪفن وڙھي پنھنجي جسم تي
پنھنجي تابوت ۾ ويھي رھيس
بس سڄي رات چنڊ کي ڏسندو رھيس...!
...