شراب
چيائين
ڇو اکيون ڳاڙھيون آھن ؟
تنھنجي اکين جا بند
ڇو ٽٽل آھن؟
چيم
ته آئون ھڪ بدنصيب
سمنڊ آھيان
جنھن جو توکان سواءِ
ٻيو ڪو به ڪنارو ڪونھي
پر افسوس مان ان سمنڊ جي
گھرائي ماپي نه سگھيس
بس پنھنجي زندگي ۾
غمن جو طوفان برداشت
نه ڪري سگھيس
پنھنجي اکين جي ٻوڏ ۾
پنھنجي خوشين سان
گڏ تنھنجي محبت جو
ڀريل ٻيڙيون به ٻڏي ويون
چيائين اڄ وري شراب پيتو اٿئي
چيومانس ته شراب منھنجي
مذھب ۾ حرام آھي
بس منھنجي من جي اندر
لڳل باھ کي ڪنھن
ڪڙوي پاڻي سان
وسائڻ جي ڪوشش ڪندو آھيان
پر افسوس اتي به
تنھنجي يادن جو سفر
شروع ٿئي ٿو ۽
ڀٽڪندو ڀٽڪندو
دردن جي دنيا ڇڏي
پنھنجي خيالي دنيا ۾
ھليو ويندو آھيان
پر شايد مان اوھان جي
نظر ۾ موالي آھيان
پر ڪڏھن سوچيو آھي ته
مان ڇو پئيندو آھيان
مرڻ لاءِ زھر ھڪ چڪر ۽ زنده
رھڻ لاء ھر روز زھر پيئڻون پوندو آھي...!
...