ڊائري !
اڄ مان پنھنجي
ڊائري جي ورقن ۾
پنھنجي اڌوري تحريرن جو
مفھوم لکي رھيو آھيان
زندگي جو سڄو درد
اڄ اوھان جي سامھون
ھن ڊائري جي صفن ۾
قيد ڪرڻ چاھيان ٿو
انھن سڀني گھڙين کي
جيڪي منھنجي دردن. ازيتن. وحشيت
جون گھڙيون رھيون آھن
مان پنھنجي زندگي جو سڄو
سچ پنھنجي اڻ پورين تحريرن ۾
بيان ڪيان ٿو
مونسان گڏ منھنجي
تحريرون به اڻپوريون رھيون آھن
مونکي خبر آھي ته زندگي ڏکي آھي
پر منھنجا لفظ به شايد زندگي جي
زھر کان به وڌيڪ ڪوڙا ھجن
ھنن لفظن جو مفھوم پنھنجي
درد جي احساس
ذريعي سمجھي سگھجي ٿو
خبر آ جڏھن
انسان اڪيلائي جي
جنگ ۾ اڪيلو لھندو آھي
تڏھن لفظ به ساٿ
ڇڏي ويندا آھن
فقط ڳوڙھا ئي ھوندا آھن
جيڪي من جي
لڳل باھ کي وسائڻ ۾
مدد ڪندا آھن
جڏھن اڪيلائي ماڻھو جو
نصيب بڻجي ويندي آھي
تڏھن ھن جي دل ڪنھن ويران
غار جي مثل ٿي ويندي آھي
۽ ويران غار ۾ اڪثر مِرون پناھ وٺندا آھن
دوست پنھنجي دل ويران غار نه ٿيڻ
ڏيو ن ته محبت جا ھرڻ
وقت جي مِرون ھٿان مارجي ويندا...!
...