توکي ڪير وساري
اڄ به منھنجي دل اھو منظر نٿي وساري سگھي جڏھن تون پنھنجي دل تي پٿر رکي مونکي چيو ھو ته :
“ھاڻي مونکي وساري ڇڏ ۽ تون منھنجو شھر ڇڏي ڪنھن نئين سفر تي رواني ٿئي وئي ھئي، تڏھن منھنجي دل تي ڄڻ کان قيامت گذري وئي ھئي ۽ مان توکي روڪڻ جو حق نه ٿي رکي سگھيس.”
چيم: “تون وڃ....” ٻه وکون کڻي پنھنجي مٿي جو رئو ٺاھيندي مڙئي وئي دل ۾ آنڌ مانڌ محسوس ڪيم ۽ آخر ويندو ڏسي چيم:
“روحن جا رستا ھڪ ڇڪ سان ناھن ڇنبا جيئن تو ڪيو آھي، ڪيترا سال ٿيا آھن منھنجي من جي عبادتگاھن جي ديوي اڄ تون مونکان محبت جو ساٿ ڇنيو ٿي وڃين... مان پنھنجو روح تنھنجي پيار تان قربان ڪري ڇڏيو ھو. خبر اٿئي اڄ منھنجي دل موھن جو دڙو آھي، جتي ڪيتريون ئي قبرون دفن آھن، منھنجي محبت جون، منھنجي اعتبار جون، منھنجي اڻ پيتي پيار جي احساس جون.”
منھن ڦيري پري ٿي چيائين:
“تون حقيقتن کان پري آھين رولاڪ ! بس پنھنجي سفر تي وڃڻ لاءِ تيار ٿي مان آھيان سمجھو ته ڄڻ تون ھميشه جي لاءِ محبت جو سڳو ٽوڙي ڇڏيندي، مان اڪيلو رڻ ۽ صحرا جو مسافر ٿي رھجي ويندس.”
...