منھنجي دل جي شڪست
شڪست جو احساس منھنجي اندر کي اڏوھي وانگر کائيندو ٿو وڃي. منھنجو وجود مايوسين جي پاتال ۾ لھندو ٿو وڃي. مونکي جيڪا مرڪ اڌاري ملي ھئي وري نه ملندي ڇو جو مرڪ جو دان ھڪ چڪر ملندو آھي وري نه ملندو آهي. زندگي رولاڪ جي اذيتن جي سفر ۾ ھلندي رھي، وقت جي ٻيڙي ڇولين ۾ ڇلندي رھي ، تنھنجي بي رخي ڏسي دل چوي ٿي ته سڀ ھٿيار وجھي ڇڏيان، پاڻ کي روز ڪوڙن دليلن سان پرچائڻ ڇڏي ڏيان، مونکي ھاڻ پنھنجي دل به باغي لڳي ٿي، چوي ٿي مونکي ھن دنيا مان وٺي ھل جيڏانھن وڻي وٺي هل پر ھن شھر جي روشناتي ۾ منھنجو دم ٿو گھٽجي، مونکي تنھنجي غم زده طبعت اذيت ٿي ڏي، مان تنھنجي سيني ۾ ڪنھن ٻئي جي لاءِ ٿي ڌڙڪان... مونکي ڌڙڪڻ جو به حق ناھي، منھنجي شڪست منھنجي دل جي شڪست آھي دل اداس ٿي وئي.
چيائين: “ مان جيڪڏھن تنھنجي دل ۾ ڪنھن ٻئي جي لاءِ ڌڙڪا ٿي ته مونکي ڌڙڪڻ جو حق ناھي، مان ڪنھن به وقت توکان موڪلائي ويندس”
مان روئندن دل کي چيم:
“محبت جي جاءِ جڏھن نفرتون اچي ولارينديون آھن، تڏھن مان ذھن تي شڪست جي ڪھاڻي جون سيٽون کڻي وري پنھنجي موت تي تاريخ لکڻ شروع ڪندو آھيان، ھا ھي منھنجو ٻاراڻيون تمنائون آھن، جيڪي ڪڏھن به پوريون ناھن ٿينديون”.
...