امان ...
امان تنھنجي ياد جا
ڪارا ڪڪر منھنجي
ويڻاڳي من تي
سانوڻ جي برسات جيان
اويرا ڪري وسڻ لڳا آھن
منھنجي صبر جو گھڙو
وقت جي ھٿ مان ڪِري
پَٽ تي ٽٽي پيو آھي
وحشتناڪ اسُر
اکين آڏو اچي بيهندي آهي.
امان تنھنجي وڃڻ کان پوءِ
اسان لاءِ ڄڻ ڪائنات
ذرو ذرو ٿي وئي آھي
امان تنھنجي يادن جي
شمع جلائڻ کان پوءِ
مان اڪثر ڏسندو آھيان
ته منھنجو درد اکين جي دريا
مان ٿي لفظن جون ڇوليون کڻي
پني جي ڪناري تي
پنھنجا عڪس ڇڏيندو آھي
امان مان وقت جي چيچ مان ڪري
ويل ڇلو آھيان
جيڪي دنيا جي بي رحم
بوٽن ھيٺيان لتاڙجي چڪو آھي...!!!