خواهش
اسپتالون بيمار ڊاڪٽرن سان ڀريل هجن،
جهاز جو پائلٽ انڌو هجي
پوپٽن کي پَر نه هجن
۽ پيار جي حاصلات لاءِ جنگ ڪرڻي پوي،
هيءَ ڪا منهنجي خواهش ناهي
نه ئي هي مون لکيو آ
هيءَ هن دور جي ڪجهه ماڻهن جي خواهش به آهي ته
ڪجھه واقعا اکين سان ڏسي به رهيوآهيان
۽ قَسم سان هي نظم
جيڪو تون پڙهي رهيو آهين
سو منهنجو به ناهي
هي ته ”برائون سيوگا“ جو نظم آهي
جيڪو هن ڪيترائي سال اڳ لکيو هيو
پر ڪلھه رات
اسپتال جي وارڊ ۾
منهنجي ذهن تي تڏهن تري آيو
جڏهن هڪ سُهڻي نرس
اکين مان ڳوڙها ڳاڙيندي وارڊ ۾ چڪر تي آيل
بيمار ذهن واري انتظامي آفيسر
ڏانهن اشارو ڪندي
ٻُڌايو ته
کيس هر سهڻي نرس وڻندي آهي
۽ هو اُن کي حاصل ڪرڻ لاءِ
سندن ڏکيون ڊيوٽيون لڳرائي
۽ پگهارون بند ڪرائي
مُحبت ماڻڻ چاهيندو آهي!
جهازن جا پائلٽ اُن کان وڌيڪ انڌا
ٿي سگهن ٿا ڇا؟
مون ته پنهنجين اکين سان
هر دور ۾
حڪمران اکين کانسواءِ ڏٺا آهن!
مون اُن ڏينهن
فيسبوڪ تي هڪ تصوير ڏٺي
اسڪولي ٻار ڊاٽسن کي
ايئن چُنبڙيل هئا
جيئن ماناري سان ماکي جا مَکا!
مان سوچيان پيو
ڪنهن جهانڪي ۾
ڊاٽسن پاسو ورايو
يا ڪنهن ٻار کي ننڊ جو جهوٽو اچي ويو
۽انهن جاپوپٽن جهڙا پَر ڪٽجي ويا
ته اهي ڪير موٽائي سگهندو.